Klasyfikacja według norm EN 1822:2019 oraz ISO 29463:2017 stanowi ważne narzędzie w ocenie wydajności filtrów powietrza. Normy te określają różne kategorie filtrów, takie jak EPA, HEPA i ULPA, które mają kluczowe znaczenie w zapewnianiu czystego i zdrowego powietrza w różnych dziedzinach, takich jak przemysł, medycyna czy ochrona środowiska.

Nowa norma ISO 16890 ma zastąpić normę EN 779 używaną do charakteryzowania skuteczność filtracji filtrów klasyfikowanych obecnie od G1 do F9. Ten nowy standard wprowadza inne podejście wobec obecnego standardu w zakresie metodologii klasyfikacji i dlatego będzie miał znaczący wpływ na rynek.

Klasa czystości powietrza względem koncentracji cząstek jest określona przez numer klasy według normy ISO 14644-1. Do celów klasyfikacji stosowane są progi wielkości cząstek (dolne limity) w zakresie od 0,1µm do 5,0 µm. W celu wykonania kwalifikacji pomieszczeń lub stref czystych w określonych punktach pomiarowych, stosowane są liczniki cząstek w powietrzu oparte na zasadzie rozproszenia światła  Maksymalna dozwolona liczba cząstek określana jest na podstawie tabeli przedstawionej w tym artykule.

Klasa czystości powietrza względem koncentracji cząstek jest określona przez numer klasy według Normy Federalnej USA 209 E. Do celów klasyfikacji stosowane są progi wielkości cząstek (dolne limity) w zakresie od 0,1 µm do 5,0 µm. W celu wykonania kwalifikacji pomieszczeń lub stref czystych w określonych punktach pomiarowych, stosowane są liczniki cząstek w powietrzu oparte na zasadzie rozproszenia światła  Maksymalna dozwolona liczba cząstek określana jest na podstawie tabeli przedstawionej w tym artykule.

Europejskę normę EN 1822-1: 2009 stosuje się do filtrów powietrza wysokoskutecznych i bardzo niskiej penetracji używanych w zakresie wentylacji i kondycjonowania powietrza oraz powietrza do procesów technologicznych np. do czystych pomieszczeń albo w przemyśle farmaceutycznym.