Technika

Europejskę normę EN 1822-1: 2009 stosuje się do filtrów powietrza wysokoskutecznych i bardzo niskiej penetracji używanych w zakresie wentylacji i kondycjonowania powietrza oraz powietrza do procesów technologicznych np. do czystych pomieszczeń albo w przemyśle farmaceutycznym.

Europejska norma dla przeciwpyłowych filtrów powietrza do wentylacji ogólnej. Najważniejsze zmiany EN 779: 2012 w stosunku do EN 779: 2002

ATEX (od fr. Annospteres Eeplosibles) - dyrektywa Unii Europejskiej (akt prawny), definiująca wymagania zasadnicze, jakie musi spełniać każdy produkt przeznaczony do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem.

W technice wentylacyjnej i klimatyzacyjnej przez wiele lat obydwa rodzaje włókien były używane równolegle nie konkurując ze sobą. W klasach pyłu gruboziarnistego były to wyłącznie materiały włókninowe względnie media otrzymywane z włókien syntetycznych. Do klas pyłu drobnoziarnistego stosowano tylko media z włókien szklanych.

Filtr powietrza cząstek stałych (cząsteczkowy lub też przeciwpyłowy) to urządzenie, które w procesie filtracji (oczyszczania) powietrza (gazu) separuje cząsteczki stałe (np. pył) ze strumienia przepływającego powietrza (gazu) oraz zatrzymuje je na powierzchni lub pomiędzy elementami filtracyjnymi (np. włóknami) poprzez mechanizmy filtracji. 

Spośród szerokiej gamy różnego rodzaju filtrów i odpylaczy coraz popularniejsze stają się filtry workowe jako rozwiązania pozwalające na niemal całkowite zatrzymanie zanieczyszczeń stałych (osiągana sprawność filtracji przekracza 99,9%).

Wiele procesów technologicznych wymaga zastosowania filców igłowych jako medium filtracyjnego do separacji cząstek stałych ze strumienia powietrza lub gazu w celu oczyszczenia gazów wylotowych lub odzyskania pyłu jako produktu finalnego.W tym artykule przedstawiono ich typowe zastosowanie oraz związane problemy.