Technika

Problemy wynikające z zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego są szeroko opisywane w wielu publikacjach. Stanowią kluczową część wszystkich rozważań związanych z ochroną środowiska. Zanieczyszczenie atmosfery wpływa nie tylko na atmosferą, ale pośrednio na wszystkie elementy ekosystemu: ludzi, zwierzęta, rośliny, wodę, glebę i krajobraz. Dotyczy to tlenków siarki i azotu oraz pyłów zawierających metale ciężkie.

Podział filtrów powietrza na klasy jakości dokonywany jest na podstawie wielkości skuteczności filtracji (lub współczynnika przeskoku - w przypadku filtrów wysoko skutecznych) określanej przy użyciu odpowiedniej dla danej klasy filtrów metody pomiarowej oraz właściwego aerozolu testowego. Pomiary te przeprowadzane są w wyspecjalizowanych ośrodkach badawczych. Na ich podstawie producent filtrów otrzymuje charakterystykę filtru, zawierającą wartości wszystkich niezbędnych parametrów filtracyjnych.

Nowa norma ISO 16890 ma zastąpić normę EN 779 używaną do charakteryzowania skuteczność filtracji filtrów klasyfikowanych obecnie od G1 do F9. Ten nowy standard wprowadza inne podejście wobec obecnego standardu w zakresie metodologii klasyfikacji i dlatego będzie miał znaczący wpływ na rynek.

Klasa czystości powietrza względem koncentracji cząstek jest określona przez numer klasy według normy ISO 14644-1. Do celów klasyfikacji stosowane są progi wielkości cząstek (dolne limity) w zakresie od 0,1µm do 5,0 µm. W celu wykonania kwalifikacji pomieszczeń lub stref czystych w określonych punktach pomiarowych, stosowane są liczniki cząstek w powietrzu oparte na zasadzie rozproszenia światła  Maksymalna dozwolona liczba cząstek określana jest na podstawie tabeli przedstawionej w tym artykule.

Klasa czystości powietrza względem koncentracji cząstek jest określona przez numer klasy według Normy Federalnej USA 209 E. Do celów klasyfikacji stosowane są progi wielkości cząstek (dolne limity) w zakresie od 0,1 µm do 5,0 µm. W celu wykonania kwalifikacji pomieszczeń lub stref czystych w określonych punktach pomiarowych, stosowane są liczniki cząstek w powietrzu oparte na zasadzie rozproszenia światła  Maksymalna dozwolona liczba cząstek określana jest na podstawie tabeli przedstawionej w tym artykule.

>